“Schoonheid is subjectief en elke plek heeft zijn eigen charmes, vind ik. Het is ook een kwestie van hoe je het bekijkt en wat je mindset is op dat moment.”
Met Faces of AB wandelen wij even binnen in het leven van een AB-ganger. Samen mijmeren we over Brussel, deze vreemde tijd en AB. Voor deze editie gingen we op pad met Rami Hara.
“Ik ben Rami Hara, ik ben 26 jaar oud, Brussels-based fotograaf en mijn roots liggen in Somalië. Ik verkies foto’s waar een verhaal achter schuilt. Mensen zijn visuele wezens, daarom zorg ik altijd dat het esthetische plaatje klopt en zo trek ik de aandacht om een belangrijke verhalen te belichten. Eigenlijk is mijn werk dus een mix van editorial en documentaire fotografie. Voor Black History Month bij AB maakte ik foto’s tijdens de concerten en portretten van alle artiesten en sprekers.”
Concertfotografie heeft me altijd wel geïnteresseerd. Daarom stuurde ik zelf een mailtje naar AB en werd ik in het voorjaar van 2020 gekozen als een van de externe fotografen die mag samenwerken met de huisfotograaf. Ik wilde Michelle Geerardyn ook heel graag volgen om van haar te leren, en ook een beetje omdat de AB backstage een doolhof is.
Een keer had ik bijna ambras met de security bij het concert van Schoolboy Q, omdat ik mijn weg backstage nog niet goed kende. Ik was opzoek naar de man die mijn spullen in een locker had gestoken bij aankomst omdat ik de foto’s al wilde bewerken op mijn laptop. Een andere securitymedewerker dacht dat ik een soort groupie was die naar Schoolboy Q zelf opzoek was, het misverstand werd snel opgelost.
In maart was concertfotografie natuurlijk even gedaan, gelukkig werd ik een jaar later weer opgeroepen voor Black History Month bij de AB. Ik had eerlijk gezegd niet verwacht dat ik zelf ook als artiest gefeatured zou worden, de ervaring was heel nice! Ik kreeg ook volledige vrijheid met de beelden en heb me er echt mee geamuseerd.
Ik wilde experimenteren met het bewerken van de foto’s, zodat elk concertalbum uniek was. Dus liet ik me inspireren door de optredens van de artiesten. ESINAM’s set was bijvoorbeeld heel eclectisch en multi-instrumenteel en Sunday Rose was dan weer meer zacht en elegant, die vibes wilde ik dan overbrengen in mijn foto’s.
Wat is vooral mis sinds corona is gewoon rondwandelen in de stad en in cafeetjes gaan zitten en daar werken of naar rommelmarkten gaan om oude cameralenzen te vinden. En reizen mis ik heel hard, fotografie is mijn medium voor herinneringen. Ik kan naar een foto van een reis van jaren geleden kijken en de emoties voelen die op dat moment aanwezig waren.
Ondanks ik al een tijdje in Brussel woon en me hier goed voel, vind ik mezelf nog niet meteen een Brusselaar, vooral omdat mijn Frans nog niet fantastisch is. Ik ken de hele stad ook nog niet goed, ik neem mijn tijd om alles rustig te ontdekken. Ik ga op tochten met mijn analoge camera om de mooie en minder mooie kanten van Brussel te ontdekken. Schoonheid is subjectief en elke plek heeft zijn eigen charmes vind ik. Het is ook een kwestie van hoe je het bekijkt en wat je mindset is op dat moment. Op een slechte dag lijkt alles een stuk lelijker, maar met wat positiviteit herken je de mooie kanten.
Interview door Lara Decrae
Foto's: Lien Peters
