Muzikale extremen: van klassieke & elektronische pracht…
Meteen 6 artiesten on stage op de openingsavond van Domino én meteen een voltreffer van formaat op alle vlakken. Een sold out ABClub voor A Place To Bury Strangers én de capaciteit voor het concert van Ijslander Jóhann Jóhannsson werd flink uitgebreid om aan de vraag te voldoen. Maar het was ook meteen en muzikale fijnproeversavond vol weerhaken.
Een fijn weerzien met Christian Fennesz (“Of course I remember my last time playing here with Mike Patton, we had some great food at Comme Chez Soi together”). Patton weet dat adresje dan weer van zijn passage met Moonchild met John Zorn die er al meer dan 10 jaar zweert bij Comme Chez Soi als hij in Brussel is. Met ‘The Black Sea’ bracht Fennesz alweer een parel uit. Moest deze plaat eind ’70 zijn uitgekomen zou het als industrial noise worden beschouwd. Toch vreemd hoe hij zo’n schoonheid in (abrusieve) ruis kan steken. En hoe zit het met die samenwerking met Mark Linkous (Sparklehorse) Christian? “Well, the album will be released soon and we’re hoping to tour later on this year”. Zéér benieuwd! Het Jóhannsson publiek reageerde vertwijfeld op zijn set. In mijn achterhoofd duiken plots de kwade lezersbrieven op na een raving review van ‘Endless Summer’ in Humo: “Hoe kan zo’n stofzuigerlawaai nu mooi zijn?” schreef iemand ooit. Intussen is ‘Endless Summer’ een klassieker en werkt Fennesz samen met grootheden als David Sylvian, Sakamoto en Mike Patton…
Fennesz is tevens goed bevriend met Jóhannsson die inmiddels van Reykjavik is verkast naar Denemarken. “Yeah, I admit: love has to do with it” lacht hij me toe. Toch verbazend hoe hij iedereen inpakt, hij steeds voor volle zalen speelt in Europa maar nergens op de radio te horen is. Al we nadien samen de opname van zijn concert in de AB-studio beluisteren voor een track die nog voor middernacht op Radio 1 moet, vraag hij mij advies. “Do you think we can throw this track on air?”. Yep! ‘Odi Et Amo’ uit zijn debuut zal iedereen verstommen omdat het zo on-radio-fonisch is en meteen buiten alle formats valt. Blij hem trouwens eindelijk te AB on stage te zien, want onze eerste ontmoeting dateert alweer van ’02 op Sonar (Barcelona)…
Ontdekking van de avond was de momenteel nog illustere Jon Hopkins die ook fel gesmaakt werd door Fennesz en Jóhannsson zelf alsook het publiek. In mei verschijnt ‘Insides’ op Domino Recording Co.: geen mooier én toegankelijk elektronica-album zal er dit voorjaar verschijnen. Tot slot heren: wat moeten wij dringend ontdekken? Fennesz: “Soap & Skin, she recorded in my studio: a beautiful record” Inderdaad: haar album ‘Lovetune For Vacuum' was dé prelistening session van die dag voor het publiek. En Jóhann? “The Icelandic cellist Hildur Gudnadóttir who just released a hauntingly beautiful album on Touch”. Ook helemaal gelijk, voor wie nog meer mooie meeslepende hedendaagse klassieke klanken wil horen (met zelfs een guest appearance van Jóhan op de plaat)…
… naar de mokerslag van AmenRa en A Place To Bury Strangers.
Meteen ook een hoogtepunt van een ander kaliber: AmenRa, nu pas voor het eerst te AB (en zeker niet voor de laatste keer). Wat een mokerslag! En wat een ritmiek! En wat een perfecte klank! Die personeelswissel hebben ze probleemloos overbrugd en wij zijn nu reeds razend benieuwd naar de try out dit najaar van hun komende theatertour (géén grap) waar meer performance bij zal te pas komen.
Ook A Place To Bury Strangers kan een grote groep worden. Full force, lawaai die gefocust is en zo doet denken aan ‘Psychocandy’ van The Jesus And Mary Chain. Die klonk mid jaren ’80 als punk, maar klinkt nu als popmuziek in de oren. A Place To … is alvast klaar voor the next step. Eerste feit daarvan: A Place… is net getekend door Mute, yep, het label van o.a. Nick Cave en Pan Sonic. Al hopen we dat dat eerder een zegen dan een vloek wordt in België. Het debuut van pakweg Tiny Masters of Today (zondag 12 april op Domino) werd hier niet eens uitgebracht in België… Benieuwd trouwens of hun tourmanager er de volgende maal nog bij zal zijn… Als ik vraag waar ze morgen spelen, zegt hij doodleuk. “Ah, well I hardly think one day ahead”. Sterk! Ik wil hem graag morgen om 2 pm zien wakker worden om dan te constateren dat ze eigenlijk al on stage ergens in Berlijn hadden moeten staan soundchecken…
Last minute news… ook Sam Amidon op Domino!
Oh ja: er rolt nog goed nieuws binnen: aanstaande zaterdag 11 april brengt de Amerikaanse pianist Nico Muhly twee vooraanstaande guests mee die in zijn 'band' zullen zetelen. Vooreerst troubadour Sam Amidon alsook de fel gerespecteerde New Yorkse violiste Nadia Sirota. Amidon was al eerder te gast te AB en is een perfecte hap voor liefhebbers van Sufjan Stevens. Violiste Nadia Sirota was al eerder te horen op albums van My Brightest Diamond, Nico Muhly en Grizzly Bear en werkte reeds samen met o.a. Max Richter en – nu is de cirkel helemaal rond - Jóhann Jóhannsson.
En even Rewind: het duurde zeven jaar voor Jóhannsson te AB speelde, wel het kan langer: Tom Jenkinson aka Squarepusher trachten we al 13 edities te strikken … en kijk: vanavond is het dan helemaal zo ver…
