BRDCST is het buitengewoon indoor voorjaarsfestival van AB waarbij we inzetten op muzikale grenze(n)loosheid. De naam is een directe verwijzing naar de retrofuturistische electronicapop van de Engelse band Broadcast die het afgelopen decennium inspirerende albums uitbracht als ‘Haha Sound’ en ‘Noise Made By The People’. Centraal tijdens BRDCST staan artiesten die muzikale vernieuwing hoog in het vaandel dragen.

TOMOKO SAUVAGE (Jp)
De Japanse muzikante Tomoko Sauvage ruilde haar geboorteland destijds in voor New York om zich toe te leggen op haar opleiding jazzpiano. Daar ontwikkelde ze een adoratie voor Alice Coltrane en Terry Riley. Enter: haar liefde voor meditatie en minimalisme. Inmiddels resideert ze al 15 jaar in Parijs waar ze haar fascinatie voor de sonoriteit van water exploreert. Met behulp van Franse (!) porseleinen (!) kommen  gevuld met water en onderwatermicrofoons creëert Sauvage een klankpalet dat ‘is soothing and sensual, like a long hot bath.’ (The Wire). Haar jongste album ‘Musique Hydromantique’ is daar het levende bewijs van. The Wire: ‘This is meditative music for optimal contemplation.’

NIELS VAN HEERTUM (b)
De jonge Belgische euphoniumspeler Niels Van Heertum is één van de boeiendste ‘stemmen’ van de jongste tijd. Van Heertum is actief binnen improvisatie, pop en theater en bracht begin ‘17 zijn eerste soloalbum uit onder de vlot bekkende naam ‘JK’s Kamer +50​.​92509° +03​.​84800°’. Deze – aldus Humo - ‘knappe onthaastingsplaat‘ schippert tussen ambient en improvisatie en verscheen via het label/collectief g r a n v a t (zie o.a.: hoera., AAN/EOP, book of air,...). Van Heertum maakt tevens deel uit van het 18-koppige improv g r a n v a t-project VVOLK alsook van  Veder (met Joachim Badenhorst).

SOUNDTRACK BY: THE ECSTATIC MUSIC OF ALICE COLTRANE TURIYASANGITANANDA (2017)
Sommige heilige plekken hebben nét dat ietsje meer. Zoals de Saint John Coltrane Church in San Francisco of de Sai Anantam Ashram net buiten Los Angeles die begin jaren ’80 werd opgericht door Alice Coltrane. Miss John Coltrane nam na de dood van haar man eind ’60 een reeks invloedrijke platen op voor Impulse! Records om eind ’70 de muziekindustrie de rug toe te keren. Ze werd spiritueel leidster en veranderde haar naam in Turiyasangitananda.

In haar zogenaamde ‘forgotten years’ nam ze wél verschillende stukken op die muzikaal op het grensgebied van gospel en Oosterse percussie te situeren zijn. De opnames circuleerden enkel binnen haar eigen gemeenschap op cassettes tot Luaka Bop er de hand kon opleggen en ze in ’17 officieel heruitbracht. Met succes overigens. The Wire bewierookte het album tot ‘Reissue of the Year’ en Pitchfork riep het uit tot ‘Best New Reissue’.

Toegang is gratis volgens het principe ‘Eerst komt, eerst maalt.’
Dit geldt tevens voor zij die in het bezit zijn van een Limited BRDCST Festival Pass.