Hans Mortelmans
Je kunt er niet omheen: ‘De klank van weleer maakt de ziel amoureus’ kopte De Standaard onlangs, en natuurlijk ook: ‘De erfgenaam van Wannes Van de Velde’. Er zijn ergere vergelijkingen mogelijk. En niet alleen de Van de Velde verwijzing klopt bij Hans Mortelmans & groep (want ne zanger is ne groep, niewaar?). Hier weerklinkt nog het ambacht van de wel doorwrochte liedjes, in het zog van ook nog Georges Brassens, Django Reinhardt, Koen De Cauter, Joao Gilberto… Al dat auditieve goud verschijnt ook al eens op een cd, zoals nu weer op het nogal prima ‘Parima’! Uit goede klei? Helegans!

Johan Verminnen
60! Voor minder doen we het niet! 60! Jaar! Zolang al staat Johan Verminnen in ons blijde midden. Gelukkig maar voor alle fans van klassiekers als ‘Rue Des Bouchers, Madeleine La Marollienne’ en ‘Brussel’ natuurlijk, zeker in deze Warandepark-context, maar evenzeer ook hopen op ‘Mooie Dagen, Bar Tropical, Wim, Laat Me Nu Toch Niet Alleen, Zingen Tot Morgenvroeg, Met Zeven Aan De Tafel, Ik Wil De Wereld Zien, Café De Reisduif, Een Of Andere Dag, ‘k Voel Me Goed, Pietje De Dood, Kapitein Eenoog, Kom Jeanine’, en onvermijdelijk ook: ‘Tussen Spelers & Drinkers’… Santé straffe pé!

Iedere middag, tussendoor, ook Lennaert Maes en Fleur, maar dat dan wel maar efkes, kort, bondig, gevat en gevarieerd op het voorplan. Flegmatieke Lennaert kent u dan nog van bij Lenny & De Wespen. En Fleur is nieuw Nederlands talent dat al even geestig gestoord op de bühne open bloeit. Taalkunstenaars tussen komedie en muziek (en iedere middag dus tussen de twee andere acts dicht tegen het publiek.)