Op zaterdag 8 juni vieren we de 80ste verjaardag van en met levende legende Roland Van Campenhout.
Roland is de zoon is van een vroeg gestorven jazzmuzikant, maar zelf is hij pas op latere leeftijd met muziek begonnen. Hij leert drummen tijdens zijn legerdienst. Op zijn twintigste richt hij de William & Roland Skiffle Group op. In ‘Trefpunt’, het café van Walter De Buck, geeft hij zijn eerste optreden, in ruil voor een macrobiotische maaltijd. Betaald wordt hij niet, maar hij mag er gratis drinken. Toen al. Hij staat ook op de planken met het folkduo Miek en Roel en daarna begint hij met Roland & the Blues Workshop.
Zijn doorbraak komt er op Jazz Bilzen in 1968.
In de jaren zeventig gaat hij bij de band van de Ierse gitarist Rory Gallagher spelen. Hij gaat mee op tournee en trekt de hele wereld rond, zelfs tot in Singapore.
In de volksmond is Roland de sympathieke, bebaarde bluesmuzikant die nooit op tijd komt en een nomadenbestaan leidt.
Roland is een voorbeeld voor velen, de ontdekker van velen zoals Pieter Jan De Smet, Steven De Bruyn, maar ook de ideale sidekick van velen, zoals Jean Blaute, Wannes Van De Velde en Charles & Les lulus (Arno).
Roland is goed thuis in blues, maar ook in reggae, country, jazz, wereldmuziek en folk. Hij is muzikaal erg nieuwsgierig. Carrière, planning en marketing liggen ver van zijn bed.
Leer onze Belgische Dr. John beter kennen aan de hand van enkele van zijn fameuze quotes:
‘Wanorde is zalig’
‘Maar eigenlijk ben ik een skifflegast (skiffle is een muzieksoort die 100 jaar geleden in New Orleans ontstond, afgeleid van dixieland, folk, blues en jazz, nvdr). Maar ik ben ook liefhebber van het ter plekke uitvinden van soundscapes en het creëren van dingen die je na 10 minuten weer vergeten bent. Dus het mag zeker wel breder zijn dan blues."
"Tijd bestaat niet voor mij. We zijn hier, en binnen 3.000 jaar niet meer."
"Dat on the road-gevoel is een levensstijl. Vaak gebeurt het dat ik 's ochtends in Antwerpen zit, 's middags in Gent en 's avonds in Brussel. Ik moet bewegen.’
‘Ik heb dat nochtans niet veel, dat ik zenuwachtig ben tijdens een optreden. Tenzij misschien die keer toen ik in De Muze in Antwerpen speelde en Ferre Grignard binnenkwam. Ik stierf bijna ter plekke toen ik hem zag, met zijn hele imposante voorkomen, zijn strenge blik - ze zeggen trouwens dat ik dat ook heb. Bon, ik heb mij toen herpakt en heb er een goede lap op gegeven."
Roland geeft er op 8 juni in AB een serieuze lap op!
