Nadat het Primavera festival vorig jaar 10 kaarsjes mocht uitblazen werd er uitgekeken naar de line-up van deze nieuwe editie. Sinds november vorig jaar rolden alsmaar indrukwekkendere namen van de telex. Op papier alvast een editie om je vingers bij af te likken.
Het Britse ISLET mag het ATP podium op gang trekken maar deze band lijkt nauwelijks een repetitiehok gezien te hebben en ook hun zangkwaliteiten doen heel wat wenkbrauwen fronsen. Kom binnen 5 jaar nog eens terug jongens. MOON DUO (met leden van Wooden Shjips) weet de eerste positieve vibes over het terrein te laten rollen met hun aan de Franse Yé-Yé scene maar ook bands als Stereolab schatplichtige psychedelische trance-pop.
OF MONTREAL is live een hele belevenis: veel gekke tierlantijntjes - denk The Flaming Lips - maar onder al die indrukwekkende circusacts en kostuumwissels schuilt eigenlijk de indie man’s Abba en muzikaal vernieuwen zullen ze dus wellicht nooit doen. Garagebandjes hebben we de voorbije jaren al zien komen en gaan. Slechts enkele springen er echt uit (zoals later die avond Ty Segall opnieuw zal doen) maar de meesten, zoals THE FRESH & ONLY’S uit San Francisco houden maar matig stand met hun in echo gedrenkte seventiessound. ‘Speakerboxxx/The Love Below’, het superbe dubbelalbum van de Amerikaanse hip-hop outfit Outkast halen we nog regelmatig uit de kast. Erg benieuwd dus wat BIG BOI er solo van bakt. Wie net als bij Outkast uit was op een frisse benadering van het genre kwam van een kale reis terug, want het publiek moest vooral weer waven met zijn hands alsof we just don’t careden. Next! CONNAN MOCKASIN draait momenteel overuren in hypebarometer maar helaas moet de arme man en zijn band het met een erbarmelijke geluidsbalans stellen waardoor enige waardering voor zijn muziek onmogelijk blijkt. Wellicht trappen we een open deur in maar GRINDERMAN met aan het hoofd Nick Cave speelt de volledige concurrentie naar huis met een ijzersterke, strakke en tegelijkertijd lekker vuile show. Tijd voor wat muziekgeschiedenis: SUICIDE speelt integraal zijn ‘Attempted: Live At Max’s Kansas City 1980’. Qua sound heeft de band op bijna 35 jaar tijd nog niets ingeboekt van actualiteit. Leuke voetnoot: ook van een concert in de AB heeft Suicide ooit een live EP uitgebracht: ’23 Minutes Over Brussels’, een concert dat zij hier in 1978 speelden in het voorprogramma van Elvis Costello en dat toen nog uitmondde in relletjes. TY SEGALL blies ons al omver op SXSW in Austin, Texas en een verse dosis fun leek ons meer dan welkom op dit uur van de dag, zeg maar nacht. Voor we de handdoek in de ring gooien luisteren we nog naar de spookachtige electronica van SALEM die met een stevige infuus hip-hop doet denken aan een kruising tussen de betere Anticon en Warp releases.
Morgen verslag van dag 2.
