Een unieke live uitvoering van de twee prachtige stukken ‘Palmpest Geometry’ en ‘There Is A Danger Only Our Mistakes Are New’, gecomponeerd door Anthony Pateras en eerder dit jaar uitgebracht door het Brusselse label Futura Resistenza als ‘Two Solos’. De componist zelf zal aanwezig zijn. De avond wordt geopend door Michiko Ogawa, een Japanse artiest die tegenwoordig in Berlijn woont.

Callum G’Froerer is een Australische trompettist en componist uit Narrm/Melbourne. Aan de hand van improvisatie, interpretatie en samenwerkingen verkent hij de expressieve mogelijkheden van unieke trompettechnieken. Hij combineert en activeert verschillende materialen en behandelt zo zijn trompet als het raakvlak waar alles samenkomt en onderling met elkaar communiceert. 

‘Palimpsest Geometry’ (2020) gecomponeerd voor ‘double bell’ trompet & tape werkt met snelgepulseerde losse trompetnoten aan stevige tempo’s die spelen met wat je wel en niet kunt waarnemen, ergens tussenin ritme en een soort van tremolo.

De interactie tussen verschillende trillingssnelheden produceert vluchtige echo’s, alsof G'Froerers lagen van trompetten eigenlijk één geluid zijn dat de sonische ruimte rond stuitert.

Qua toonhoogte gebruikt het stuk soms een ingetogen variant van de waaiertechniek, die je kunt terugvinden in het werk van Györgi Ligeti, waar verschillende stemmen zich een voor een verwijderen van een oorspronkelijke harmonie.

Maar waar Ligeti deze techniek vaak dramatisch gebruikt, is het hier eerder vloeiend, zoekend bijna, een constante beweging in iets roerloos, zoals rimpelingen op het wateroppervlak.

Clara La Licata (IT.) is een artiest die verschillende vocale technieken hanteert. Ze studeerde operazang, hedendaagse muziek en dans in conservatoria en academies in Italië en daarbuiten. Wanneer ze haar vocale capaciteiten tentoonstelt, mixt ze telkens het traditionele met het hedendaagse door middel van transversale en interdisciplinaire talen.

There Is A Danger Only Our Mistakes Are New (2021) voor stem & tape maakt gebruik van een heen-en-weergaande twee-notige melodische cel, keer op keer getransponeerd, geneuried of gezongen met open klinkers, en zo samengetrokken tot een halve toon en uitgebreid naar een kleine terts.

De zuiverheid van La Licata’s toon wordt steeds snel opgevolgd door een ongerustheid, wat meteen doet denken aan Feldmans Three Voices, maar het effect van Pateras’ stuk is veel minder sober.

De muziek is besprenkeld met een wazige dromerigheid, alsof een fragment van één van Ravels Mallarmé-nummers is weggezweefd en ontelbare flikkerende reflecties van zichzelf heeft geproduceerd.

We zullen de avond openen met Michiko Ogawa (JP.). Zij brengt niet alleen een klassiek repertoire, maar ook hedendaagse en experimentele muziek, waaronder vrije improvisatie en film soundtracks. Naast haar hoofdinstrument de klarinet, speelt ze ook het Hammondorgel en de ‘sho’, een Japans bamboe-orgel. 

Michiko heeft al samengewerkt met muzikanten Samuel Dunscombe, Taku Sugimoto, James Rushford, Carolyn Chen, Golden Fur, Lucy Railton, Klaus Lang,...