Met grote trots kondigt Anders Trentemøller zijn derde langspeler aan. ‘Lost’ is net als voorganger ‘Into The Great Wide Yonder’ (2010) niet alleen een logische verderzetting van zijn werk, maar ook opnieuw een welgemeende 'Fuck You' naar om het even welke hokje waar je hem in geplaatst dacht te hebben. Hoewel de typische sound wel intact blijft, is de plaat in zijn geheel niet te vergelijken met zijn eerdere producties. Weinig artiesten slagen er zo wonderwel in om hun publiek tegelijkertijd te bevredigen als met verstomming te slaan. Het is misschien net dàt wat Anders zo fantastisch maakt. “Mensen verwachten iets gelijkaardig aan het vorige album, maar als je het punt bereikt waarop je gaat luisteren naar andere mensen en wat ze van jouw sound vinden…Wel, dat is gewoonweg niet voor mij weggelegd”, zegt Trentemøller.

‘Lost’ bestaat uit twaalf tracks met wat leuks voor iedereen die ooit fan was van de producer uit Kopenhagen. Hoewel je niet echt kan vergelijken met ‘The Last Resort’, zijn de club-elementen wel opnieuw aanwezig. Het is zeker ook geen ‘Into The Great Wide Yonder’, maar de gitaren zijn even veelvuldig van de partij. De plaat is zowel klassiek als origineel en combineert het reeds verkende en geteste met allerlei verrassende klanken. Trentemøller doet dit overigens met het allergrootste gemak. Waar ‘Into The Great Wide Yonder’ eerder een gedurfd filmisch landschap was, is ‘Lost’ veelal gestroomlijnd en ‘song structured’. Het is het soort album dat je alleen kan produceren na maandenlang isolement in de studio. De plaats waar zijn creativiteit hoogtij viert.
Trentemøller kreeg de medewerking van enkele geweldige collega’s. Zowel de grootheden in het vak, die hem zelf geïnspireerd hebben, als opkomend talent. Kazy Makino (Blonde Redhead), Jana Hunter (Lower Dens), Marie Fisker, Ghost Society en niemand minder dan de legendarische Low zijn allemaal terug te vinden op de langspeler.

‘Lost’ is het resultaat van een artiest die het uiterste van zichzelf geeft. Een ingewikkeld wandtapijt, geweven in een eindeloos aantal slapeloze nachten in een Kopenhaagse studio. Nachtenlang experimenteren met instrumenten en analoge consoles. Zonder enige twijfel met het allergrootste oog voor detail. Het maakt niet uit hoeveel keer je dit nieuwe album opzet, elke keer opnieuw zal je iets opmerken dat je de vorige keer ontgaan is. Iets dat plots een heel nieuw licht werpt op de luisterbeleving.