Voor dit concert wordt tussen 18u30 en 20u een ruilkassa geopend. De bedoeling is om mensen die tickets zoeken en mensen die tickets te veel hebben bij mekaar te brengen. Heeft u tickets over of zoekt u nog tickets, koop of verkoop dan niet op straat, maar informeer aan de kassa tussen 19u en 20u.

Met ‘American Slang’ heeft The Gaslight Anthem vanaf vrijdag 18 juni een opvolger in de winkel liggen van hun geroemd debuut ‘The ’59 Sound’. Met hun concert op Rock Werchter deze zomer konden ze dat alvast aan een hele schare nieuwe fans voorstellen. Wie naar referenties voor hun tijdloze rock ‘n’ roll zoekt kunnen wij prima namen droppen als Social Distortion, The Replacements of Bruce Springsteen. Deze laatste mogen ze zelfs als één van hun grootste fans beschouwen want vorig jaar sprong The Boss tijdens het Britse Glastonbury festival mee op het podium voor een doorwinterde versie van ‘The ’59 Sound’.

Chuck Ragan kennen we uiteraard als frontman van punkrockband Hot Water Music. Onder zijn eigen naam speelt hij up-tempo folk die duidelijk gedrenkt is in de punkrockspirit. Zijn recentste album op het Side One Dummy label is getiteld ‘Gold Country’. Denk muzikaal aan Frank Turner met wie hij trouwens in de UK uitgebreide toerde. Ragan zou momenteel ook aan muziek werken met Gaslight Anthem frontman Brian Fallon.

Opener wordt de Britse, in goudeerlijke punk gedrenkte rockband Sharks.

presented by

Press for THE '59 SOUND

The Gaslight Anthem’s second album was not only an essential document of punk rock soul but a record that will endure long into the future.
- NME (UK) “2008 Albums of the Year” feature

We’ve had this longstanding rule that no live band sounds good on TV. And then we saw NJ’s Gaslight Anthem on Letterman and concluded that either a) our rule was wrong, b) they are, in fact, the band of our generation, or c) some combination thereof. Absolutely breathtaking.
- ROLLING STONE

These songs are simple, mostly, but they're executed perfectly. Fallon and guitarist Alex Rosamilia do this thing, mostly on the quiet bits, where their guitars wrap twinkly harmonies around each other, getting loose and intricate without being showy about it. And when the guitars turn into chorus-firepower, it just kills because it's been so long since we've heard anyone pull that off with such panache. If you've got even a tiny bit of a soft spot for that bruised-growl retro-punk, THE ’59 SOUND is an answer to a prayer.
- PITCHFORK