Mondharmonica en contrabas, het zijn twee instrumenten die in afmeting en klank nauwelijks meer van elkaar kunnen verschillen. Net dat zijn de wapens waarmee Steven De bruyn en Jasper Hautekiet broederlijk ten strijde trekken. Platgetreden paden, daar bedanken ze vriendelijk voor. Dan liever door het dichtbegroeide struikgewas het avontuur tegemoet. “To boldly go where no one has ever gone before”, zoiets.

Toen Steven aan zijn soloalbum ‘The Eternal Perhaps’ (2020) werkte, werd Jasper er in laatste instantie bijgehaald om wat extra kleur toe te voegen. Alleen is immers ook maar alleen. Jasper was er ook al bij toen The Rhythm Junks de 15 voorgaande jaren de wereld nog onveilig maakten. Gaandeweg ontdekten ze een muzikaal universum zonder afgelijnd rollenpatroon.

De tournee van The Eternal Perhaps was als een pijl uit een boog geschoten, tot de wereld op 13 maart 2020 krakend tot stilstand kwam. Steven en Jasper waren inmiddels helemaal onder stoom gekomen en de tournee was niet eens halverwege, maar het lot besliste er anders over. Na een jaar speelverbod besloten ze om met hun opgestapelde energie zinvol om te springen. Ze ontmoetten elkaar meteen in de studio en vertrokken er van een wit blad.

In onzekere tijden moet je improviseren, en dat is precies wat ze deden. Volledig onbevangen en vrij van regels lieten ze zich enkel leiden door intuïtie. Die aanpak resulteerde in een broeierige instrumentale trip waarbij het pure samenspel centraal staat. Meanderende melodieën en stuwende ritmes wisselen mekaar af. Meer dan eens wordt de harmonica drastisch door een batterij elektronica gehaald of krijgt de contrabas een percussieve pandoering. Soms raken beide instrumenten zodanig vervlochten dat niets nog is wat het lijkt.

Met twee instrumenten die nauwelijks meer van elkaar kunnen verschillen, hebben ze een levensvatbare planeet ontdekt die volstrekt uniek is. Steven De bruyn en Jasper Hautekiet maakten in 2020 nog maar net hun borst nat, nu zijn ze klaar voor de volle duik.