Drie jaar na zijn door pers en publiek gesmaakte terugkeer in het popcircuit met 'Stuck In The Status Quo’ heeft Stef Kamil Carlens zijn tweede soloalbum klaar. Hij nam 'Making Sense Of ∞’ (Making Sense Of Infinity) op in z’n eigen Rabbit Field Studio in Hoboken en werkte de plaat daar ook volledig af.

De sound van het album echoot die van zijn voorganger, maar is ritmischer, bij momenten zelfs ronduit funky. De liefde voor percussie en een algemene focus op de textuur van de instrumenten typeren de vibe van Carlens’ solowerk. De arrangementen zijn fijn geweven structuren van analoge synthesizers, vintage orgeltjes, oude drummachines, akoestische en elektrische gitaren, met veel slidewerk en hier en daar de etnische fluiten en bariton sax van gastmuzikant Nathan Daems, die met z’n Black Flower recent een frisse wind deed waaien in het Jazzcircuit.

Ook de liveband is present op het album: Alma Auer speelt harp, en haar stem vormt, samen met die van Nel Ponsaers, een heldere tegenpool voor Carlens’ hese vocalen. Nicolas Rombouts op de contrabas, soms akoestisch, soms sterk vervormd, diep in het geluidsspectrum. Vaak neemt Carlens de drums zelf voor z’n rekening, maar op 4 van de 9 songs horen we nieuwkomer Maarten Moesen, die hier en daar ook piano en bas speelt.

Carlens werkte 2 jaar aan dit album. Hij bleef schaven tot de gelaagde arrangementen volledig in balans zaten. Bij elke luisterbeurt blijf je nieuwe details ontdekken. Je hoort tientallen instrumenten, maar toch klinkt het geheel transparant. En alhoewel hij graag experimenteert met onconventionele structuren, heeft het album een open en uitnodigende sound.

Samen met zijn band en z’n nieuw album tourt Stef Kamil Carlens dit najaar door de Vlaamse zalen.