Grimes, Austra, Doldrums… Purity Ring past perfect in het rijtje arty elektronische indiepop dat vanuit Canada onze contreien overspoelt. Werden op basis van één track, ‘Ungirthed’, in ’11 als hype de blogosfeer in gekatapulteerd en maken die status helemaal waar met ‘Shrines’, hun eerste langspeler op 4AD (Bon Iver, tUnE-yArDs, Grimes, Twin Shadow). ‘Nightmare pop’ labelt het duo hun mix van synthpop, chillwave en shoegaze gedragen door de zweverige hiphopbeats van Corin Roddick, de mannelijke helft van dit hoofse duo. De ‘Nightmare’ zit hem vooral in de sinistere lyrics van zangeres Megan James, met de dagboeken uit haar kindertijd als inspiratie, en in de bizarre licht/drummodule waarmee Roddick zijn livebeats doorheen de speakers jaagt. “Cut open my sternum and pull my little ribs around you” zingt James in tweede single ‘Fineshrine’. Niet meteen lichte kost, maar wel verplichte kost voor muzikale bourgondiërs die wel een potje Fever Ray, Holy Other of Cocteau Twins lusten.

Na een geslaagde beurt op het Texaanse showcasefestival SXSW (hun set in een presbyteriaanse kerk was ‘talk of the town’) werden ze én getipt door de AB-delegatie (AB-blog SXSW '12) én het hof gemaakt door Dirty Projectors (op 20/10 in de AB-box). Die paringsdans eindigde hand in hand als toursupport doorheen Noord-Amerika en meer moet je van zo’n Purity Ring dan ook niet verwachten.

U weze gewaarschuwd: handjes thuis in de ABclub, kijken mag (moet) maar aankomen niet!

De kop eraf met Doldrums (Eric Woodhead), eveneens een Canadese electropop-belofte, die popmelodieën verknipt tot sferische electropop vermengt met androgyne vocals.
Belandde met zijn versie van ‘Chase The Tear’ op de b-kant van de gelijknamige Portishead-single en maakte daarmee indruk op het Londense cultlabel No Pain In Pop.
Debuut-EP ‘Empire Sound’ werd snel een feit en de 22-jarige Woodhead gooide er in juni ’12 een nieuwe 12” tegenaan. ‘Egypt’ is uit op Souterrain Transmissions (Ganglians, EMA, Zola Jesus).