Calor y Alegria!

Toen Wim Wenders en Ry Cooder eind jaren negentig de Buena Vista Social Club aan de wereld presenteerden, had niemand kunnen vermoeden dat dit stel bejaarde muzikanten erin zou slagen om de Cubaanse son, de bolero, de guajira of zelfs de cha-cha-cha opnieuw hip te maken. Rasmuzikanten als Pio Leyva, Rubén Gonzalez, Compay Segundo of Ibrahim Ferrer werden van de ene dag op de andere overal op handen gedragen en kregen in de herfst van hun leven eindelijk de artistieke erkenning die ze verdienden.
De voorbije jaren stierf het ene lid van de originele Buena Vista Social Club na de andere. Gelukkig beschikt de ‘Buena Vista district’ in Havana over een schijnbaar onophoudelijke bron aan muzikanten met eenzelfde passie en voorliefde voor de Cubaanse traditionele muziek. Uit de assen van de Buena Vista Social Club verrees The Havana Lounge. Samen brengen ze naast ‘Chan Chan’ (de Compay Segundo klassieker) ook talloze andere Cubaanse evergreens.
De Morgen omschreef een vorige passage in de AB als: “een zonovergoten geschiedenisles waar pure hartstocht en seks van afspatte.” En wie er zelf bij was, zal dat alleen maar beamen.