Wat een stem. Wat een podiumprésence. Wie haar dit voorjaar nog in 'de Cirque' aan het werk zag, die laat zich weer meelokken. Lhasa slaagt erin om haar mooi verwoorde liedjes zeer ontroerend en geloofwaardig te brengen. Ze wordt vergeleken met haar grote voorbeelden Chavela Vargas en Oum Kalsoum. Voor wie zijn blues wat hees lust, of zijn fado liefst wat vitaler: die komt hier zeker aan zijn trekken. Of ook: als de muziek van Madredeus of de films én soundtracks van Almodovar ooit een openbaring waren, laat Lhasa dan niet zomaar passeren: diezelfde artistieke passie en lyrische excursies. Nu is ze eindelijk terug in de AB, waar ze in '98 haar Belgische debuut maakte. Toen was dat met La Llorona, haar eerste, en meteen voortreffelijke cd. Voluit is het blijkbaar Lhasa De Sela, maar deze zangeres woont wel in Montréal, het Franse deel van Canada, met Mexicaans-Amerikaanse ouders die haar lieten opgroeien als nomade in een circusmilieu. Nu is er ook haar jongste album 'The Living Road', waarop ze ook dapper en geslaagd overschakelt op Frans of Engels. Maar bovenal is er steeds die onontkoombare stem. Om bij te janken.