Soundtrack by: DJ Jasper

20.45u

Jan Swerts (b)

“Van een nauwelijks in woorden te vatten schoonheid.”

(De Morgen)

“De Limburger heeft een geluid uitgetekend waarbij de nostalgie van pianisten als Keith Jarrett, Wim Mertens en Philip Glass versmelt met de Spartaanse sound van singer-songwriters als Mark Hollis en Nick Drake.”

(De Morgen)

Vlaamser dan Jan Swerts kan een naam niet klinken, maar zijn muziek klinkt wel onaards. Deze Limburgse minimale pianist absorbeert dan ook zijn helden Wim Mertens, Joni Mitchell en de hele golf hedendaagse klassieke indie componisten als Jóhann Jóhannson, Max Richter en Hauschka. Zijn in eigen beheer uitgebrachte debuut ‘Weg’ (uit ’10) kreeg niets dan lovende recensies. Bij aanvang van ‘12 verscheen zijn tweede boreling: ‘De Anatomie Van De Melancholie’, zowaar bij een major. Wat het brede geloof in deze artiest alleen maar onderstreept. Dit album – met opnieuw prachtig artwork - grossiert wederom in verstilde pracht.

Achter de schermen steunt AB reeds een jaar lang Jan Swerts in zijn zoektocht van ‘plaat-artiest’ naar ‘live-artiest’. Swerts beschouwt optreden nog steeds als een ‘noodzakelijk kwaad’. Maar voor AB maakt hij als Artist In Residence graag een uitzondering.

21.45u

Julianna Barwick (us)

Uniek talent deze Amerikaanse Julianna Barwick die zich begeeft in het schemergebied van (experimentele) pop, ambient en avant garde. Niet verwonderlijk dus dat ze zowel samen werkt met Sharon Van Etten, door Radiohead werd gevraagd een song uit ‘In Rainbows’ te herwerken en door Diplo (Major Lazer) door de remixmolen werd gedraaid. Evengoed treedt ze op in het befaamde Guggenheim museum en werkt ze samen met avant garde componiste Ikue Mori.

Haar - inmiddels vierde - abum ‘Nepenthe’ verschijnt op het einde van de zomer en werd opgenomen in Ijsland in de studio van Sigur Rós met Alex Somers (Riceboy Sleeps, Jónsi & Alex) en leden van amiina en Múm. Muzikaal valt ze het best te situeren tussen Brian Eno, Cocteau Twins, Björk (denk: ‘Medúlla’) en Grouper. Verwacht u aan een sacrale trip waarbij stem en loops het mooie weer uitmaken.

Tot slot nog even Humo over haar vorige album ‘The Magic Place’ uit ’11: “Ze stapelt loop op loop op loop tot ze in haar eentje een hele kathedraal lijkt te vullen. De pracht van haar plaat is even radicaal als direct: alsof ze naast ons op een open plek in het bos staat te zingen - en de echo's van de echo's aanzwellen tot versplinterde, bijna abstracte hymnes.”