Uit de L.A. scene rond de Low End Theory club (zie ook Flying Lotus, Gaslamp Killer…) Na drie heuse cassettes, eindelijk klaar met zijn ‘Rap album one’.

Meteen het Britse Mojo over dit Amerikaanse rapproductietalent: '4*/5...maximum attention on his deadpan DOOM-ish flow... wildly talented bearded savant as a potential game-changer.'

Of zo mogelijk nog beter, SVS in De Standaard, ook al met een 4*/5 notering: 'Jonwayne is een Californische blanke rapperproducer die eruitziet als een nerdy Hells Angel met hippieallures. Rap album one, zijn debuut, zet kaalgestripte grooves vol verraderlijke ruis, elektronische stoorzenders en hakkelende stemsamples onder zijn stoïcijnse baritonraps. Nu strooit hij met WuTang Clanachtige metaforen, dan weer schakelt hij naar een Busta Rhymesachtige verbetenheid, maar altijd grijpt zijn flow je bij de strot. De keyboards klinken vals, de drumcomputer is kapot, de bas is dronken, maar Jonwayne perst er de laatste vonken uit. Een harde noot, het kraken waard.'