OPGELET! Dit concert is verplaatst naar Huis 23 (naast het AB café). Tickets blijven geldig.

John Murry had het niet altijd makkelijk. Maar hij zingt er oh zo mooi over. Voor wie bvb ook zot is/was van Elliott Smith!?

Meneer Murry komt uit Tupelo, Mississippi en is een niet zo verre kozijn van de grote Amerikaanse schrijver William Faulkner (probeer die zijn Sanctuary/Requiem For A Nun nog maar eens aub, liefst in de Signet Giant uitgave met de Avati-kaft.) Jonge John heeft zijn graf trouwens al besteld en betaald naast dat van zijn illustere voorouder. Maar dat is voor later.

John Murry's eerste teken van muzikaal leven was in 2006 de murder ballad cd 'World Without End', samen met Bob Frank, waarover Rolling Stone blijkbaar: 'all bullets, blades and guilt without end".

Hier en nu komt hij langs met 'The Graceless Age', zijn debuutcd bij De Konkurrent, onder de hoede van Chuck Prophet, en zijn 'personal demons' spoken er zo te horen nogal uitgesproken en zeer mooi verwoord doorheen. Het Britse Uncut had het hier al over ’almost symphonic emotional turmoil.’

‘The Graceless Age’ is vooral in San Francisco opgenomen door Murry en wijlen Tim Mooney van de American Music Club, 'and his songs deal with the harsh truths of love, life and loss. His battle with addiction is memorably highlighted in the epic “Little Coloured Balloons”, recalling an overdose where he was clinically dead for several minutes.'

Overlever lyriek, schoonheid uit verdriet.