Muziek! Dat is hier nog altijd het sleutelwoord. Rijke muziek! Deze zeer capabele Brit scoorde uiteraard al met 'Fools In Love', 'Breaking Us In Two', 'It's Different For Girls', 'Is She Really Going Out With Him', 'Happy Loving Couples', 'Don't Wanna Be Like That', 'Beat Crazy', 'Steppin' Out', 'Slow Song'... Het hele 'Night & Day album'... Een immense reeks zinnige hits, maar er is ook zijn klassiekere werk en straffe soundtracks (zoals Tucker met dat catchy 'Shape In A Drape'). Met als jongste release een dubbele 'At The BBC' cd via zijn site. En ineens dromen we weer van die overrompelende Mallemunt avond, eind jaren 70, hartje Brussel!

Dat was de introductie tot zijn concert van Maart 2008, in een overvolle AB. Na afloop waren er commentaren als:
De Standaard: 'Weinig componisten belichamen beter het conflict tussen popcultuur en kunst dan Joe Jackson. De pianist is klassiek geschoold, maar zette zich op het einde van de seventies af tegen die biotoop om in het zog van de punkbevrijding popsongs te maken. Het leverde hem een stel klassiekers op.'
De Morgen: 'In Brussel kruidde Jackson zijn virtuoze pianospel als vanouds met Cubaanse en Puerto Ricaanse specerijen, maar liet hij zich ook verleiden tot jazzy uitweidingen en speelse muzikale citaten waarmee hij niet zelden een brede glimlach op het gezicht van de toeschouwer wist te toveren.'