Beck, Jeff Beck ! Oktober 2010 nog in een uitverkochte AB. Nu terug met allicht een nieuwe cd, maar vooral met zijn eigenzinnige, zeer scherpe en loepzuivere gitaarspel.

En in de band deze keer blijkbaar Rhonda Smith aan de bas, Lizzie Ball viool, Jonathan Joseph drums en Nicolas Meier extra gitaar.

Jeff Beck blijft voor altijd generatiegenoot van ondermeer Jimmy Page, Eric Clapton, Peter Green, John Mayall... Maar wel de meest grillige van die lichting Britse stergitaristen. Met een verleden bij The Yardbirds, Rod Stewart, Stevie Wonder, Jan Hammer, Beck Bogert & Appice... Maar recent ook aan de zijde van Morrissey, Roger Waters, Joss Stone, Imelda May... Onlangs zelfs Brian Wilson!

Bovenal een electrische gitarist die voortdurend op zoek is en alle mogelijkheden van zijn instrument én band wil exploreren. Of zoals hij zelf verklaart op zijn site: 'I play the way I do because it allows me to come up with the sickest sounds possible. That's the point now, isn't it?' Het resultaat is alleszins fantastische fusion tussen blues en jazz en rock!

Verwacht u maar weer aan snedig gevarieerd materiaal zoals zijn versies van de Bolero of Superstition of The Peter Gunn Theme of hopelijk ook nog eens zijn eigen fenomenale Come Dancing, maar net zo goed ook aan scherpzinnige schoonheid à la Amazing Grace of Somewhere Over The Rainbow, tot en met A Day In The Life - van The Beatles, jawel, maar hier goed voor een Grammy als beste instrumentale track!