“The saxophonist has balanced a deep, gospel-informed spirituality with free jazz-abandon, and hard-hitting funk-meets-hip-hop underpinning.” (Rolling Stone)

Het curriculum vitae van de Amerikaanse saxofonist James Brandon Lewis leest als de ultieme geloofsbrief. Legende Sonny Rollins - die niet vaak een lofrede afsteekt en geraakt was door Lewis z’n “deep, spirit-seeking sound” - liet zich ontvallen: “When I listen to you, I listen to Buddha, I listen to Confucius … I listen to the deeper meaning of life. You are keeping the world in balance.” Meestergitarist Marc Ribot omschrijft hem als “a keeper of the legacy of John Coltrane” en Moor Mother (Irreversible Entanglements) tipte hem ons persoonlijk als the new kid on the block.

Wie Lewis z’n passage zag op Jazz Is Dead - de toonaangevende concert- en albumreeks van oprichters Adrian Younge en Ali Shaheed Muhammad (A Tribe Called Quest) - ging meteen overstag. En wie z’n versie van Donny Hathaway’s Someday We’ll All Be Free hoort, moet wel instant fan worden. 

Zijn veelzijdigheid onderstreept hij zowel door samen te werken met The Messthetics (bestaande uit twee ex-Fugazi leden) als door zijn jongste album For Mahalia, With Love, een eerbetoon aan gospellegende Mahalia Jackson. Dat zijn vorige - ook in 2023 verschenen - album Eye Of I verscheen via ANTI- (zie: Tom Waits, Calexico, Moor Mother) is dan ook geen toeval.