"MOTION/STILL", de zesde plaat inmiddels van HT is een pareltje geworden. De songs staan meer dan ooit centraal. Geen franjes, geen overdubs, er wordt spaarzaam omgegaan met de instrumenten: de pil wordt niet verguld. Het is een plaat op het ritme van het landschap, een "country of slow moving rivers", waar "the trees bow their heads to the West wind" en "the churches take aim for the sky". Van het zoeken: "I closed my ears to the voices calling and I went up on Gospel Hill", het kijken ("her eyes can tell the lover from the liar"), het verlangen en het dromen. En van de mond-vol-tanden verwondering over de vrouw en de liefde en hoe stil je daar (soms) van wordt: "It's what's between the sounds that matters".
MOTION/STILL graaft diep en stoot daarbij soms op ondoordringbare klei. De klei van de Schelde-delta. Want daar liggen de wortels.