Meesterlijk gezellig vokaal fenomeen!

En meteen weer even uitgebreid HUMO citeren: 'The Flying Pickets. Aphex Twin. The Beach Boys. Autechre. Boards of Canada. Harry Nilsson. 'The Turn' van de oude (39!) New Yorkse debutant Fredo Viola laat zich amper vastpinnen - we horen verder nog echo's van de psychedelische electropop van The Beta Band ('The Original Man') en het meest arcadische van Midlake ('Robinson Crusoe').
Maar alle aanknopingspunten schieten uiteindelijk tekort: wat Viola met die invloeden doet, is volstrekt uniek. Hij combineert doowop en elektronica, maar hij doet méér dan gouden melodieën (je hoort dat hij nog in een kerkkoor gezongen heeft) opleuken met digitale effecten; hij creëert een symbiose van twee werelden.
'The Turn' is klasse, een dozijn songs lang. Er zit weemoed in nummers als 'The Sad Song' of 'K thru 6', maar nooit helt Viola over naar gitzwart - het subtiele spel van licht en donker is juist dé troefkaart van deze plaat.
Ongelooflijk ook hoe een kinderachtig zinnetje als 'You are my friend, if you want to come in / If you don't wanna come in, then you're not my friend' in ons hoofd blijft nagalmen, gewoon omdat het begeleid wordt door een subtiele tribale beat, en gezongen als door een engel die oraal bevredigd wordt. Zelfs als Viola zingt over 'HD compression' klinkt hij catchy.
Bij 'The Turn' hoort ook een dvd, en da's voor één keer geen verkoopstruc. Voor hij het in de muziekwereld probeerde, bouwde Viola al een stevige reputatie op als (experimenteel) regisseur en multimediaal kunstenaar - zie ook de verfrissende en kinderlijk grappige interactieve site www.theturn.tv. Die reputatie is terecht, zo blijkt uit de acht filmpjes die zelfs wij, bezitters van een uiterst korte attention span als het op videoclips aankomt, ademloos bekeken hebben. De muziek op de dvd verschilt daarenboven van die op de cd, er staat zelfs een uitvoering bij van 'Silent Night' - nog maar de tweede versie van dit kerstlied (de eerste was van Sufjan Stevens) waarvan we niet spontaan beginnen te kokhalzen.
De beurswaarde van Viola gaat ondertussen in stijgende lijn: hij heeft een paar nummers ingezongen voor de nieuwe Massive Attack (die volgens de laatste geruchten ondertussen al tot 2010 uitgesteld is).
'The Turn' is misschien niet de allerbeste plaat van het jaar, maar voorlopig met voorsprong de origineelste. Horen is geloven.'

Maar u mag ook LES INROCKS geloven: 'A New York, le touche-à-tout Fredo Viola vient de mettre au point la formule de la chanson qui ensorcelle... l'homme-chorale... l'album continue à nous faire grimper au paradis... on sait qu'on le retrouvera bientôt en haut de l'affiche.'

Voorprogramma wordt Liesa Van der Aa. Deze zomer nog schitterend tijdens de 11 juli Gulden Ontsporing in Brussel. En we hernemen nog maar eens wat wijze wervende woorden van toen: De jonge Brusselse zangeres Liesa Van der Aa (° 1986) leerde op haar vijfde viool spelen. Ze volgde Kleinkunst aan Studio Herman Teirlinck en werd bekend als violiste van Het Zesde Metaal en haar band Louisa’s Daughter. Hier solo met niets anders dan haar stem en haar viool. Live creëert ze eigenzinnige composities gebruik makend van loops en effecten. “Ze intrigeert vanachter enkele effectenpedalen met een bijzonder vioolgeluid” - Cutting Edge. Begin dit jaar ging ze mee op tournee met Saint Amour, een optreden waarover De Standaard schreef: “Muzikante Liesa Van der Aa is de markantste verschijning op het podium”.