Nederlandstalig. Weerbarstig. Teder. Rust. Fluisteren. Schreeuwen. Hakken. Jazz. Eeuwigheid. Patagonia. Rusteloos. Hard. Lunatic fauna. Beminnelijk. Jan Fabre. Sangria en Wijn.
Rode lingerie. Bijten. Blauwendael. Maanzinnig. Strelen. Pijn. Zand. Zindelijk. Krassen. Beklijven. Koppig. Slagschaduwen. De zee. Brussel. Broodwee.
U hoeft zich niet te generen als de naam Frans Joseph Goof u niks zegt. De man is een outsider in het Vlaamse muzieklandschap en hij lijkt zich prima te voelen op die plek in de marge.
Nochtans heeft hij sinds eind jaren tachtig een oeuvre van meer dan 300 hartverscheurende en hartopbeurende songs bij elkaar gepend. Daarvan is slechts een handvol officieel uitgebracht.
Zijn laatste cd ‘Testosteron Chill Out Blues’ dateert uit 2009 en liet een collectie intieme huis-, tuin- en keukenopnames horen.
Maar FJG is ook een rasperformer. Breekbaar en roofzuchtig, geholpen door een paar stembanden die kunnen kwelen en kwellen en teksten die er niet om liegen slaat hij een brug tussen rock en chanson.
Sinds 2006 betrad FJG slechts bij hoge uitzondering een podium. Exclusief voor Broodje Brussel neemt de man nog eens plaats achter piano en gitaar om in zijn eigen werk te grasduinen. Zet u schrap voor een hartig broodje met een krokante korst.