Fink, dat is nog steeds de in Bristol geboren Brit Fin Greenall. Ondanks het feit dat hij al enige tijd aan de weg timmert (zijn recentste album ‘Perfect Darkness’ is al zijn vierde solo album) lijkt de man eindelijk zijn welverdiende doorbraak te krijgen bij het grote publiek. Want geef toe; tot op heden kreeg je ofwel een gefronste wenkbrauw bij het vermelden van zijn naam; ofwel staken artiesten als John Legend de loftrompet over de man. Met voornoemde Legend alsook Professor Green of Amy Winehouse werkte hij trouwens al samen als songwriter. Dat hij nu doorbreekt komt niet in het minst door de schitterende songs van zijn hand.
AB steunt de man al sinds het prille begin. Meer dan 10 jaar geleden al mocht hij aantreden op een Ninja Tune avond (inderdaad, deze singer-songwriter tekende bij het vooruitstrevende electronicalabel), later deed hij de support van Arsenal en nog later deelde hij het podium met Justin Nozuka. Begin dit jaar liep hij nog de AB binnen voor een erg mooie akoestische ABsession van ‘Perfect Darkness’ en ‘Trouble’. Met zijn nieuwe album onder de arm verwelkomen we Fink opnieuw in de AB.

‘Fink: monotoon, rauw en indringend’. 4/5 (De Standaard)
‘Voilà l’album que David Sylvian aurait dû faire’. (Le Soir)
‘Fink déploie une envie féroce de vraie musique sans artifices superflus’. (Rif Raf)
‘An updated version of Nick Drake’. (Agenda)

Openen doen we met de Ierse singer-songwriter Emmett Tinley. Damien Rice meets Jeff Buckley meets Arid. Dat is in het kort wat je kunt verwachten tijdens een concert van de man. Kleine, breekbare liedjes, prachtige teksten, vlijmscherpe zang, subtiele arrangementen en ijzingwekkend mooie melodieen.

‘De songs zijn stuk voor stuk melodische en authentieke pareltjes, groots klinkend door Tinley’s schitterende stem’. (OOR)
‘De grootste pechvogel uit de popmuziek levert een ontroerend mooie plaat af’. (De Morgen)