BRDCST is het gloednieuwe indoor voorjaarsfestival van AB waarbij we inzetten op muzikale grenzeloosheid. De naam is een directe verwijzing naar de retro futuristische elektronicapop van de Engelse band Broadcast die het afgelopen decennium inspirerende albums uitbracht als ‘Haha Sound’ en ‘Noise Made By The People’. Centraal tijdens BRDCST staan artiesten die muzikale vernieuwing hoog in het vaandel dragen.

GoGo Penguin (uk)
Heerlijk om zien hoe jazz zich de afgelopen 100 jaar keer op keer wist heruit te vinden. Van swing over bop, van cool over free jazz en fusion om te belanden bij hedendaagse smaakmakers uit indie-hoek als BadBadNotGood, Portico en – nu reeds man van het jaar – Kamasi Washington. Meer dan perfecte aanvulling: het Britse GoGo Penguin.

De future jazz – Aphex Twin meets Chostakovitch– van Chris Illingworth (piano), Nick Blacka (contrabas) en Rob Turner (drums) klinkt zowel fris als intellectueel doordat ze hun gesofisticeerde arrangementen luchtig weten te houden. Hun jongste album ‘v2.0 ’ was een pareltje dat zelfs genomineerd werd voor de prestigieuze Mercury Prize. Meer zelfs: stilstaan is geen optie zoals ze reeds in een uitverkochte AB Club (’14) en op Gent Jazz (’15) bewezen. Cruciale voetnoot: hun nieuwe in ’16 te verschijnen album ‘Man Made Object’ wordt volop omarmd door het legendarische Blue Note Records.

Pomrad (b)
Met al dat internationaal geweld zouden we bijna vergeten dat ook in ons eigenste land heel wat jazztalent rondloopt. Zo ook synth-jazz-man Pomrad – aka de Antwerpse Adriaan Van De Velde – die in ’13 een radiohit scoorde met zijn ‘Pomslap’. Zeg maar: Daft Punk op z’n Herbie Hancocks, meevarend op een golf van nieuwe artiesten als Lido en Romare doch met een volledig herkenbare eigen ‘wobble’ sound. Met drie op het podium zorgen Van De Velde en co hoe dan ook voor een waar electrojazzspektakel.

De Beren Gieren (b)
De Beren Gieren zijn ‘brein’ Fulco Ottervanger op piano, Simon Segers op drums (beiden bekend van Stadt) en Lieven Van Pée op bas. In september ‘15 gooide het trio zijn derde instrumentale langspeler ‘One Mirrors Many’ op de markt. De plaat swingt alle kant uit: van experimentele pianomelodieën en vreemde gierende dissonante geluiden die niet thuis te brengen zijn tot improvisatiejazz over funky contrabasritmes. Wij vinden ‘One Mirrors Many’ zelfs een van de Belgische toppers van dit jaar.