FocusVif heeft het dan over: 'Monty Python de la pop écossaise? Beach Boys du siècle nouveau? Betaband resuscité sur le dancefloor? Django Django est un peu tout ça à la fois.'

Wij denken ondertussen ook aan een vroege, vrolijke Pink Floyd of Brian Eno.

De Standaard dan weer: '4/5, excentriekelingen waar Beck of Flaming Lips jaloers op mogen zijn.'

Of Humo: '3,5 op 4... ondanks de ambulancegeluiden, de dramatische tempowisselingen en andere barokke intermezzo’s verliest Django Django nooit de essentie – de song – uit het oog.'
De groep barst van de ideeën, maar laat die nooit in de weg lopen van de flow, de funk, de beat. 'Hail Bop', 'Default' en 'Storm' zijn tegelijk poppy en tegendraads, trillende elektronica met een rockhart.
Alsof Sebadoh, Clap Your Hands Say Yeah, Tame Impala en Erlend Øye een kaartje leggen, en die laatste de meeste troeven in zijn mouw heeft zitten.
'Django Django' begint waar 'Thirteen Tales of Urban Bohemia' van de Dandy Warhols zoveel jaar geleden ophield. Een compliment. Kopen!'

En De Morgen tenslotte na hun uitverkochte passage op Les Nuits in de Bota: 'De hype is terecht... meest besproken en terecht bejubelde band... een meer dan bevlogen liveact... een beetje zoals Yeasayer, maar dan beter... fantastisch concert...'

En de fantastische cd is hier uit bij Warner Warner.

Voorprogramma wordt het frisse Britse Eaux: 'the trio alternate between instruments, sounds and rhythmic patterns to form compositions that weave together elements of folk, 60′s bubblegum and psych, early German electronic music and British industrial & post punk, and the analogue era of Detroit techno, brought together and highlighted by Ahern’s crystalline, ethereal vocals'!