“Cults' combination of mid-'60s girl-group and '90s shoegazing is still bewitching!” (Q MAGAZINE)
“Het debuut van Cults (uit ’11) staat vol ogenschijnlijk frisse popsongs met een sinistere ondertoon: je schopt zo je schoenen uit, maar er liggen wolfsklemmen in het gras.” (HUMO)

“Their second album remains indebted to 60s girl groups and bubblegum pop, but joyous songs are delivered through gritted teeth.” (THE GUARDIAN)

De biografie van het New Yorkse Cults is duidelijk: tweede worp ‘Static’ is een breakup album. De relatie van het duo voormalige filmstudenten Madeline Follin en Brian Oblivion strandde nadat de hype, met als voortrekker Pitchfork, rond hun muzikaal project Cults ging liggen en er een vervolg moest gebreid worden aan al dat lekkers uit hun gelijknamige debuut uit ’11. Geen makkelijke opdracht met een pijnlijke liefdesbreuk in de maag maar zanger/gitarist Brian Oblivion geeft er graag een filosofische draai aan… “There’s a feeling our generation has. The feeling there’s always something better around the corner, that everyone is born to be a star. The feeling that life is waiting for you, and yet it’s not happening. All of that is static.”

Muzikaal surft het duo verder op de dromerige shoegaze/indiepop uit hun debuut, net als generatiegenoten Dum Dum Girls, Best Coast en Veronica Falls, vermengt met de Phil Spectoriaanse sixties sound van The Shangri-Las en The Supremes. Hun label ‘In The Name Of’ bleven ze wel trouw en ze mogen Lily Allen dus nog steeds labelbaas noemen, een eer die ze delen met Tom Odell.

Hartzeer in frisse indiepop/shoegaze-verpakking

The Spectors, het levende bewijs dat er ook op hoog niveau geshoegazed wordt in onze contreien, mag aftrappen! Debuutsingle ‘Nico’ werd, net als de aanstaande EP, ingeblikt met de hulp van Chris Urbanowicz (Ex-Editors!) die en route ook nog even de gitaar en synth bovenhaalde om extra kleur aan de songs te geven. Pias wordt het label, maart de maand van de waarheid. Ons land is een beloftevolle jonge band rijker!