BRDCST is het buitengewoon indoor voorjaarsfestival van AB waarbij we inzetten op muzikale grenze(n)loosheid. De naam is een directe verwijzing naar de retrofuturistische electronicapop van de Engelse band Broadcast die het afgelopen decennium inspirerende albums uitbracht als ‘Haha Sound’ en ‘Noise Made By The People’. Centraal tijdens BRDCST staan artiesten die muzikale vernieuwing hoog in het vaandel dragen.

YOUNG FATHERS (uk)
Het Schotse hiphoptrio YOUNG FATHERS kunnen we gerust een politieke band noemen. De roots van deze voormalige Mercury Prize-laureaten zijn te traceren tot Nigeria en Liberië en hun passie voor politiek – ze zetten zich actief in tegen anti-Islam manifestaties van Pegida of weigeren met Rupert Murdoch-gelieerde media te spreken – is ook hoorbaar op hun so far laatste wapenfeit ‘White Men Are Black Men Too’ uit ‘15.

Fast forward naar het heden: ‘We've just finished a new album, and it's about fucking time.’ stond recentelijk op hun Facebook te lezen. Waarna ze meteen de single ‘LORD’ dropten, ‘a gospel ballad with production that lands somewhere between the godlike nature of ‘The Life Of Pablo’ and the scuzzy electronics of ‘Yeezus’.’ (The Fader) Groter lof kan je een band niet toedichten. Tijdens BRDCST presenteren Young Fathers hun gloednieuw album dat in het voorjaar verschijnt en muzikaal alweer onmogelijk in een hokje te duwen valt.

FAKA (za)
Het Zuid-Afrikaanse performance art duo Fela Gucci en Desire Marea beschouwen FAKA (spreek uit faga, wat zoveel betekent als ‘penetrate’) niet enkel als hun artiestennaam, maar tevens als een plaftorm voor queer black artists. Zo verscheen hun debuut-EP ‘Bottoms Revenge ‘niet toevallig op NON Worldwide (zie eerder). Op hun jongste EP ‘Amaqhawe’ laten ze zich volop inspireren door gqom, zeg maar ‘a rawer and more minimalist interpretation of African house music’. Dit gqom-genre is ‘part of the cultural resistance, connected to the troubled history of South Africa and township life.’ Muziek als vehikel voor protest. Net zoals bij gqom-peetvaders RudeBoyz wordt de muziek gekarakteriseerd door ‘non-4/4 African rhythms, deep dark bass kicks and martial drums.’ Als Mykki Blanco fan is, BRDCST ook!

CHINO AMOBI (us)
Welkom in de Wondere Sonische Wereld van NON Worldwide! Een collectief met Afrikaanse roots die electronisch experiment voorop stelt. Hun missie: ’a rejection of mass culture and existing political conditions’. NON Worldwide werd opgericht door Chino Amobi (us), de Belgisch/Kongolese Nkisi (uk) en Angel-Ho (Zuid Afrika) en – dixit The Wire – ‘were quickly established as a serious force, musically, politically and sonically.’ Wie het NON Worldwide universum betreedt, belandt al snel bij intrigerende en kleurrijke figuren als Faka, Farai, Mhysa, SCRAAATCH, Elysia Crampton, Rabit en uiteraard vaandeldrager Chino Amobi.

Amobi’s debuut ‘PARADISO’ klinkt ronduit brutaal. The Wire: ‘PARADISO’ is an extraordinary record: utterly grandiose pulsing and punishing. This record is the soundtrack to all that’s wrong in the world, but very few artists have managed to capture such horror in such detail. If Hieronymus Bosch were to repaint hell today, it would look like ‘PARADISO’ sounds.’