Inspiratiebron van Mogwai en tijdsgenoten van Slint

Meer dan 2 decennia geleden stond Bitch Magnet (zanger/basgitarist Sooyoung Park, gitarist Jon Fine en drummer Orestes Morfin) zijn mannetje in de Amerikaanse post-punk subcultuur. Hun debuut-EP ‘Star Booty’ en de albums ‘Umber’ (dat later door Mojo Magazine werd opgenomen in de illustere Lost Albums You Must Own-lijst) en ‘Ben Hur’ zijn mijlpalen in de Amerikaanse underground gitaarscene. Battles, die de eer hebben om de All Tomorrow’s Parties editie van december in mekaar te boksen, wist Bitch Magnet te overhalen om uit hun perpetuum winterslaap te ontwaken. Meteen werden plannen gesmeed om box uit te brengen met daarin hun 3 CD’s en eerder onuitgebracht werk (in december uit op Temporary Residence waar ook Mono, Explosions In The Sky en Grails zich thuis voelen). Na de split van de band in 1990 ging Park verder onder de naam Seam, en Fine vonden we kortstondig terug in de line-up van Don Caballero. Samen met hun tijdsgenoten Slint werd Bitch Magnet gezien als één van de belangrijkste invloeden voor bands als Mogwai en June of 44.

‘Probably more than any other band, Bitch Magnet sent me in the direction I took with the music I have tried to make.’ (Ian Williams - Battles)
‘Inbetween the US noise wave of Sonic Youth and the initial stirrings of grunge....Umber stands a mile high above most of its kin’. (Mojo)