In mei ‘18 is het exact een halve eeuw geleden dat de woelige studentenrevoltes zich in Parijs over heel Europa verspreidden.AB speelt daarop in en trekt de kaart van protestmuziek. Het huidige sociale en politieke klimaat is hier jammer genoeg de ‘gedroomde’ voedingsbodem voor.
AB verdiept zich in The Sound Of Protest en laat de stem van Turkse sociale protestsongs, Londense grime, de roep naar (muzikale) grenze(n)loosheid, de Black Lives Matter-beweging en punkiconen volop weerklinken.

Folk troubadour en working class hero Billy Bragg is het levende bewijs dat romantiek en politiek hand in hand gaan. Bragg schreef namelijk de mooiste romantische songs ooit. Denk: ‘Milkman Of Human Kindness’, ‘The Man In The Iron Mask’ of ‘Must I Paint You A Picture’ (met die supermooie zin ‘Most important decisions in life are made between two people in bed’). In ’78, tijdens een concert in het kader van de ‘Rock Against Racism’-campagne van zijn helden The Clash, besefte Bragg echter dat politiek en pop perfect hand in hand konden gaan.

Zowat zijn hele carrière is Bragg dan ook betrokken geweest bij grassroots organisaties en politieke bewegingen, wat zich uiteraard reflecteert in zijn songs. Befaamde socialistische anthems kregen de Bragg-treatment mee zoals de ‘The Internationale’ of ‘The Red Flag’ en songs als ‘Rumours Of War’ (naar aanleiding van de Golfoorlog), ‘There Is Power in a Union’ of de anti-oorlog song ‘Island of No Return’ bulkten van weloverwogen statements.

Bragg over zijn politiek activisme: “I don't mind being labelled a political songwriter. The thing that troubles me is being dismissed as a political songwriter.” Alsook: “People tell me that they are inspired by my songs, and for that I’m thankful, but I take my inspiration from the only people in this equation who can actually make a difference - the audience. After 25 years of activism, my faith in your ability to change the world is undimmed.”

Op vraag van AB plukt Billy Bragg uit zijn klassieke albums 'Life's a Riot with Spy vs Spy' (’83), 'Brewing up with Billy Bragg' (’84), 'Talking with the Taxman about Poetry' (’86) & ‘Workers Playtime' (’88), aangevuld met recenter werk. We zijn vereerd. Nooit klonk protest zo mooi, puur en eerlijk.