In het volksgeloof wordt onweer vaak gezien als een kracht die sterker is dan de mens. Een uitbarsting van de hemel waartegen je ogenschijnlijk niets kunt beginnen. Toch heeft rapper Bekar ervoor gekozen om zich op een andere manier te beschermen: zijn angsten en pijnen onder ogen zien om zo beter door de storm heen te komen. Sinds zijn jeugd laveert deze 25-jarige artiest uit Roubaix tussen zijn passie voor muziek en een leven vol turbulentie. Opgegroeid in een familie met soms complexe verhoudingen, maar gedreven door een voortdurende behoefte om zijn ware waarde te bewijzen, vond Bekar dat het tijd was om een volgende stap te zetten. En dat doet hij met Plus fort que l’orage ("Sterker dan het onweer"), een debuutalbum waarin hij het bitterzoete dagelijks leven beschrijft waarin hij als jonge rapper uit Lille al 25 jaar leeft.
"Hoe kan ik ze zeggen dat ik hier stik, mijn gezichtstrekken helemaal zwak." Met deze zin uit zijn album zet Bekar meteen de toon: na drie veelbelovende projecten tussen 2019 en 2022 waarin hij op zoek ging naar de ware betekenis van zijn muziek, heeft hij nu besloten om diep in zijn emoties te duiken. Een nieuwe fase, ambitieuzer dan voorheen, die niet zonder moeite kwam. Na maanden van het afbreken en opnieuw opbouwen van ideeën om zijn eerste echte langspeler vorm te geven, vond de Noord-Franse rapper uiteindelijk zijn rode draad: het gebruiken van beelden uit de natuur—stormen en onweer—om zijn ervaringen, verdriet en overwinningen te verwoorden. Het resultaat is een mix van persoonlijke bekentenissen en metaforen over het leven van een jongen met een complexe en tegelijk gevoelige levensweg.
Het resultaat: Plus fort que l’orage, een debuutalbum dat aanvoelt als een oprecht getuigenis van het eerste kwart van zijn leven. Volledig gecomponeerd samen met producer Lucci (bekend van werk met Josman, Georgio, Ben PLG), Wladimir Pariente, Myth Syzer en Vincent David, laat dit eerste grote project van Bekar zien dat hij groeit in zijn muzikale en tekstuele ambities. Zijn muziek klinkt organischer en instrumentaler, met voor het eerst veelvuldig piano’s en gitaren, zonder zijn raproots te verliezen. Denk bijvoorbeeld aan “Razorlight”, een track tussen rap en zang waarin Bekar terugblikt op zijn jeugd in Noord-Frankrijk. Ook de gasten op het album weerspiegelen die balans: van de melodieuze zachtheid van Myth Syzer op “Vide Sentimental”, tot de nostalgie met zijn Lillese vrienden Konga, Sto, Sreen en SIMA op “TNF”, zijn ambitie met PLK op “Fisheye” of zijn kwetsbaarheid op “Effet mer” met rapster Zinée. Bekar opent zijn hart, om het beter te kunnen onderzoeken en helen.
Sterker dan het onweer, maar ook moediger tegenover zijn eigen pijn, durft Bekar op zijn eerste album zijn demonen onder ogen te zien, terwijl hij zich openstelt voor nieuwe klanken—zonder zichzelf te verliezen. Aan het stuur van zijn eigen lot en herinneringen, is de weg die hij volgt zowel troostend als bitter, vol bochten en hoop, maar altijd gericht op de toekomst. Als een remedie om de bliksem beter te trotseren. Voor zichzelf, en voor wie naar hem luistert.