Arøne maakt deel uit van wat men 'de next gen' noemt, deze generatie artiesten die zijn opgegroeid met voornamelijk het luisteren naar rap, pop en electro, en die deze muzikale eclectiek toepassen in hun werken, zonder enige onderscheid tussen genres.
De verpakking is van weinig belang; wat voor Arøne echt telt, is dat haar muziek de universele gevoelige snaren raakt. Geïnspireerd door menselijke relaties—vooral de die verwelken in plaats van voortduren—drukt de jonge Bretonne haar melancholie en wrok uit door middel van schrijven, om haar pijnen te verfraaien en beter te verwerken. Ze houdt ervan om vaak donkere teksten, doordrenkt van generatiework, te mengen met producties die daarentegen heel dansbaar en aanstekelijk zijn.