Eerlijkheid siert. Soms. Zegt men. Kijk: de Brusselse AB start in ’16 een nieuw festival genaamd BRDCST. Een avontuurlijke meerdaagse waarbij muzikale grenzeloosheid centraal staat. En dat festival is volop geïnspireerd door de muzikale programmatorische durf van – u raadt het nooit - Le Guess Who? én het Tilburgse Incubate. Twee festivals met ballen. En wij houden van ballen. Liefst hard en strak. In de netten wel te verstaan. #BelgiëgaatnaarhetEK!
Nog eerlijker: in tegenstelling tot afgelopen jaar kom ik niet eens af. Want ik heb de eer om datzelfde weekend op Sonic City – een festival gecureerd door Viet Cong in het mondaine Belgische Kortrijk - publieke Artist Talks te mogen doen met artiesten waar ik naar opkijk als Chelsea Wolfe, Thurston Moore en Lightning Bolt. Le Guess Who?, hopelijk aanvaardt u mijn excuses. Want zoals u merkt, roep ik geen platte band noch verplicht familiefeest in als fake excuus . Daarom deel ik volgaarne met u mijn imaginaire Le Guess Who? parcours...
Prioriteit numéro uno: Kamasi Washington, de jongste jazzheld van het moment uit de kringen van Flying Lotus én rapgod Kendrick Lamar. In tijden van downloadcultuur een driedubbelaar uitbrengen? Heerlijk reactionair. Maar als het naar John Coltrane ruikt, mag m.i. alles reactionair zijn. In de jongste golf queer sonic attack – denk Visionist en Rabit – moet u absoluut Tri Angle-act Lotic uitchecken die steeds bewust de dansvloer ondansbaar maakt.
Tijd voor Eigen Volk Eerst: want de reünie van geniale gekken Evil Superstars klinkt beter dan ooit en Stuff. (mét punt achteraan Beste Buren) is de spannendste jazz meets Afrika Bambaataa van eigen bodem. Rond Stephen O’Malley – Sunn O))) – kunnen we onmogelijk heen. Al 10 jaar de koning van de drone nog voor Amazon het bericht uitstuurde om pakketjes met drones te zullen leveren. Zijn open mind siert: zowel het superbe Chelsea Wolfe als Julia Holter en Demdike Stare rekent hij tot de zijnen. Ik ook.
Tijd? Hadden we nog tijd? Ja! Tijd voor wat heerlijk verderf met Lightning Bolt en Gnaw Their Tongues. LB doet het in duo en verspreidt noise die überheerlijk klinkt. Het Nederlandse GTT laat black metal dan weer verpletterend imploderen. Burzum kijkt stik jaloers toe.
Het Engelse label Erased Tapes zorgt er steeds voor dat ‘de tijd stille staat’ met hun hedendaagse klassieke klanken. En kijk daar waait plots traag het Michael Price Trio aan en de Japanse vibrafonist Masayoshi Fujita wiens sound laveert tussen Tortoise en Lionel Hampton.
Bent u nog mee? Want we bereiken een cruciaal punt van LGW?: daar waar het festival hét verschil maakt en de blik op de wereld opent: wereldse klanken! Vorig jaar ontdekten we Selda. Dit jaar ontdekken we P. Orchestre Poly-Rythmo de Cotonou uit Benin met de steun (!) van Franz Ferdinand. Alsook Islam Chipsy/EEK uit Egypte die vingervlug explosief speelt én de Turkse Mustafa Özkent vs Belgica Orkestrasi wiens sixties psychedelicafunk alleen maar bewonderende ogen zal opleveren. De laatste twee organiseert ook AB in eigen huis.
Tijd voor de afronding! Protomartyr missen is dom! Sixties en zo hedendaags. The Wheater Station is folk en zo mooi! Tijd voor rust! Met het sublieme Noorse Deaf Center - hun ‘Pale Ravine’ is een ambient/black metal klassieker - wiens ½ Otto A. Totland ook absoluut het uitcheken waard is.
Vogel het maar uit zeggen wij in België! Ja vogel maar! U hebt mijn zegen! Meer zelfs: het is een bevel! Stoort het als ik toch even langskom?
Liefdevol,
Kurt Overbergh
Artistiek Directeur AB (Brussel, België)